Ιστορία μιας παπουτσοθήκης

Το σίγουρο είναι ότι δεν μοιάζει με παπουτσοθήκη,

αλλά γι' αυτό το σκοπό είχε φτιαχτεί.

Ακριβώς ταίριαζαν οι διαστάσεις της σε μια εσοχή 

δίπλα στην είσοδο του προηγούμενού μου σπιτιού.

Με τη μετακόμιση, όμως, πήγε κατευθείαν στην αποθήκη 

και εκεί έμεινε για χρόνια, καθώς δεν μου ταίριαζε αισθητικά στο χώρο.

Επειδή εσοχή υπάρχει και σε αυτό το σπίτι και τα παπούτσια θέλουν το χώρο τους,

σκεφτόμουν εδώ και κανένα χρόνο να την ανεβάσω από την αποθήκη και να τη ντύσω με ταπετσαρία.

Το καθυστέρησα, όμως, γιατί δεν έβρισκα την ταπετσαρία που ήθελα

και εκεί είναι που διάβασα την ανάρτηση της Misirlou,  homemade chalk paint.

Για άλλη μια φορά μου άνοιξε την όρεξη για δημιουργία και για να υλοποιήσω τη συνταγή της.

Φαντάζομαι πώς πολλοί θα συμφωνήσουν μαζί μου 

για τις φοβερές συνταγές και τεχνικές που μοιράζεται μαζί μας.

Έτσι, λοιπόν η παπουτσοθήκη ανέβηκε από την αποθήκη 

και ξεκίνησα να υλοποιήσω τη συνταγή της chalk paint.

Το σοφό θα ήταν βέβαια να το δοκίμαζα αρχικά σε κάτι μικρότερο,

αλλά η βιασύνη μου να επέμβω στην παπουστοθήκη δεν με άφησε.

Ξεκίνησα λοιπόν χωρίς να έχω αποφασίσει χρώμα,

οπότε σκέφτηκα αρχικά να γίνει όλη λευκή 

για να πιάσει το χρώμα και μετά βλέπουμε.

Άρχισα λοιπόν με μια σειρά από λάθη λόγω αγνωσίας της τεχνικής,

αλλά ας είναι καλά η misirlou που απαντούσε στις ερωτήσεις μου 

και κάπως σώθηκε η κατάσταση.

Ξεκίνησα λοιπόν ρίχνοντας τον αρμόστοκο στη λευκή ακρυλική μπογιά,

που η δικιά μου βέβαια ήταν τσιμεντόχρωμα (νομίζω ακόμη πιο πηχτή)

χωρίς να προσθέσω νερό.

Αποτέλεσμα στόκος!!! Ούτε να ανακατευτεί καλά δεν γινόταν.

Πρόσθεσα νερό στη συνέχεια και ανακάτευα όσο μπορούσα με το χέρι

(εδώ θα βοηθούσε ένα μιξεράκι αλλά δεν είχα).

Το αποτέλεσμα ο κόκκος να είναι εμφανής στη μπογιά.

Επειδή όμως ήμουν αποφασισμένη, όπως είπα και παραπάνω να επέμβω,

συνέχισα και την έβαψα με αυτή τη μπογιά.

Πρώτη εντύπωση απογοητευτική...

πέρασα γύρω στα τέσσερα χέρια μέχρι που το παράτησα για να πάω για ύπνο...

Η μπογιά έδινε την αίσθηση ότι ξεκολλούσε αλλά ήξερα ότι χρειαζόταν ώρες 

για να φανεί αν τελικά έπιασε...

Και τελικά το άλλο πρωί διαπίστωσα με μεγάλη μου χαρά ότι το χρώμα δεν έβγαινε.

Βέβαια λόγω του κόκκου είχα ένα ανάγλυφο αποτέλεσμα, όχι αυτό που θα περίμενα,

αλλά όταν περάστηκε ένα χέρι καφέ χρώμα 

οι ανωμαλίες στην επιφάνεια έδιναν την αίσθηση νερών ξύλου που μου άρεσε.

Στην πόρτα ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό.

Τέσσερα καδράκια καθ' ύψος, τα οποία θα είχαν ως φόντο ριζόχαρτο decoupage.

Για το λόγο αυτό δεν βάφτηκαν τα σημεία εκείνα με καφέ και παρέμειναν λευκά.

Η υπόλοιπη πόρτα περάστηκε με κερί και στη συνέχεια βάφτηκε μπεζ.

Τρίφτηκε με γυαλόχαρτο, ώστε να εμφανιστεί η από κάτω στρώση του καφέ.

Τα ριζόχαρτα που επέλεξα για φόντο στα τέσσερα καδράκια είχαν αποξηραμένα φύλλα και άνθη.

 Οι κορνίζες έγιναν με πηχάκια από μπάλσα και πηλό.

Βάφτηκαν, περάστηκαν πατίνα, μπήκα τα διακοσμητικά στοιχεία 

και τοποθετήθηκαν ένα ένα στην πόρτα..

 Τελος περάστηκε όλη η παπουτσοθήκη πάστα κεριού παλαίωσης.